Afscheid nemen is iets wat we regelmatig moeten doen in ons leven. Ooit sloot ik voorgoed de deur van mijn huis in Limburg. Dat bracht nogal wat met zich mee heb ik ondervonden! Naast de praktische regelingen, besefte ik bij elke kast die ik leegmaakte dat deze periode een afgesloten hoofdstuk was in mijn leven. Een mix van emoties begeleidde deze tijd en met de ene kon ik al beter overweg dan met de andere…...
Het herinnert me aan een gedicht dat ik ooit op mijn muur had hangen. Het gaat zo:
‘Partir c’est mourir un peu. C’est mourir à ce que l’on aime. On laisse un peu soi-mÊme. En toute heure et dans tout lieu.’ ( Weggaan is een beetje sterven/ het is sterven aan wat men liefheeft/Men verliest een beetje van zichzelf/ in elk uur en op elke plek).
Zo voelde het nu…
Had ik spijt? Nee, geen sikkepit. Integendeel: ik keek uit naar de toekomst, naar mijn nieuwe huis en mijn nieuw leven.
Er was vertrouwen dat het huis dat ik achterlaat weer gevuld gaat worden met liefde, leven en kindergelach. En zo hoort het!
Het leven stroomt
altijd.
Maar dat neemt niet weg dat ik even van mijn melk was. En emoties moet je niet uit de weg gaan.
Mijn advies voor mezelf en voor jou als je moet afscheid nemen?
1. Ik maak een selectie van de items die ik écht mee wil nemen.
2. Ik neem de tijd om alles door mijn handen te laten gaan en de herinneringen te laten opkomen
3. Ik neem foto’s en maak een album dat ik voorlopig wegleg.
4. Ik maak een lijst van alle mooie momenten die er plaatsgevonden hebben.
5. Ik accepteer dat ik zover ben en geef me over aan het leven. Ik kan opnieuw een thuis creëren. Dat gevoel is niet afhankelijk van de plaats waar ik woon.
6. Ik ga langs bij de buren en vertel ze waarom ze mijn leven daar betekenis hebben gegeven.
Iedereen wordt vroeg of laat geconfronteerd met afscheid nemen en loslaten. Soms is dat tussen neus en lippen door en soms heeft dat tijd nodig.
En soms kan je hierbij wat raad gebruiken…
Dan ben je welkom!
0489-55.41.32
Reactie schrijven