Gebruik jij clichés? (Als een kind sterft)

Als in je omgeving iemand zijn of haar kind verliest, sta je compleet machteloos tegen zoveel pijn en leed. Je leeft mee, wilt je sympathie tonen, helpen, iets zeggen of doen maar je weet niet goed wat. Maar helemaal niks zeggen of doen voelt ook niet goed.

En niet iedereen is zo moedig als de man die laatst tegen me zei: "Ik zie ze aarzelen voor mijn deur en dan doe ik die open en zeg : “Kom binnen. Wij weten het zelf ook niet.”

Dus vallen we maar terug op algemeenheden of clichés zonder echt te weten welk effect het op de mensen heeft.

(Gelukkig heeft ze niet geleden/ Gelukkig heeft hij maar kort geleefd/ Gelukkig heb je nog kinderen/…)

Allemaal goed bedoeld denk ik, maar je slaat de bal soms erg mis.

 

Wat dan wel?

Dat is inderdaad een moeilijke. Iedereen gaat in een eigen tempo en op eigen wijze om met verlies.

Toch heb ik deze tips bij elkaar gesprokkeld uit de gesprekken in mijn praktijk.

 

Tip 1: luisteren

De meeste mensen praten er graag over. Stel vragen. Je voelt wel als ze er niet over willen beginnen, maar leef mee en durf te vragen. Laat ze vertellen en luister. Toon ook dat je luistert. Onderbreek niet en vertel zeker niks over je eigen ervaringen tenzij ze ernaar vragen.

Tip 2: concrete hulp

Bied concrete hulp aan. Zijn er nog andere kinderen in het gezin? Neem ze voor een namiddag mee. Vraag niet: "Wil je soep?" Want de kans is groot dat ze nee zeggen. Anders klinkt het als je zegt: “ Ik heb 2 pannen soep gemaakt : één voor mij en één voor jou omdat ik wil tonen dat ik met je meeleef. Is dat o.k.? “

Tip 3: beschikbaarheid

Iemand vertelde dat ze hier erg veel steun aan gehad heeft. Haar nicht zei: “ Ik bel je regelmatig. Je  hebt mijn nummer dus je ziet het wel dat ik het ben. Het is prima voor mij als je niet opneemt maar ik wil je laten weten dat ik er voor je ben. “

Tip 4: empathie

Schrijf een kaartje of een sms met : “Ik kan het me niet voorstellen maar weet dat ik met heel mijn hart met je meeleef.”

Tip 5: attent zijn

Schrijf de datum op van geboorte en overlijden en stuur een kaartje. Ook een jaar later, ook 2 jaren later en blijf dit doen.

Tip 6: bewust zijn van dit

Rouwen is geen lineair proces. Gaat het een dag beter met hen denk niet dat het verwerkt is/over is. Rouwen is voor de rest van je leven en gaat altijd om de 2 werelden: het verlies én het leven dat verder gaat. We hebben het niet graag over verdriet maar het is er wel en het mag er zijn.

Tip 7: poëzie

En nog een laatste tip: er staan prachtige gedichten op het internet, geschreven door mensen die het hebben meegemaakt. Een mooie kaart met een hartverwarmend gedicht en eronder: ik leef met je mee + eventueel je telefoonnummer kan getuigen van meelevendheid.

Soms kan iemand anders het beter verwoorden dan jij…

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0