Al wekenlang word ik overspoeld door voor- en tegenstanders van mondmaskers en vaccins. Iedereen heeft wel een eigen mening.
Gelukkig: we denken goed na over wat voor ons belangrijk is.
Lastiger wordt het als er specifiek naar mijn mening wordt gevraagd. Ik ben namelijk geen expert en eigenlijk meer een voorstander van een houding van het niet weten.
Wie weet tenslotte alles? We leren toch elke dag bij?
Ooit was de aarde plat- dat kon niet anders. Dat bedoel ik maar.
Toch is deze Corona crisis misschien wel een goede aanleiding om mijn visie over ziekte en gezondheid eens neer te pennen.
Wat is gezond zijn?
Hier is de definitie volgens de Wereldgezondheidsorganisatie:
Health is a state of complete physical, mental and social wellbeing and not merely the absence of disease or infirmity.
(Gezondheid is niet enkel de afwezigheid van ziekte maar een staat van fysiek, mentaal en sociaal welzijn)
Het laat wat ruimte om de begrippen ziekte en gezondheid anders en breder te interpreteren.
Een mooie manier om mijn visie uit te leggen, is het diathese-stress model.
Dit model gaat uit van een kwetsbaarheid én van stresserende factoren, waardoor een drempel overschreden wordt die een (lichamelijke of psychische) ziekte doet ontstaan. Oorspronkelijk is het model gemaakt om schizofrenie te verklaren.
Het spreekt me aan omdat er rekening gehouden wordt met veel factoren en niet slechts één uitlokkende reden.
Een beetje kort door de bocht ziet het model er zo uit:
DIATHESE + STRESSERENDE FACTOREN = ZIEKTE
Wat wordt er nu bedoeld met een diathese?
Een diathese is een biologische ‘gevoeligheid’ voor een bepaalde aandoening. Sommige ziekten (depressie, …) hebben bijvoorbeeld een erfelijke factor. Die kan je dan met je geboorte meekrijgen.
Het kan ook zijn dat je door een eerdere ziekte of een trauma, een letsel in je hersenen hebt of dat je medicatie moet innemen waardoor bepaalde organen overbelast worden.
Toch is die diathese op zich is bijna nooit een allesbepalende oorzaak van je ziekte.
Er is meer nodig om een ziekte te laten ontstaan.
Bijna altijd zijn er bijkomende stresserende factoren. Deze categorie is heel breed in te vullen. Ik geef enkele voorbeelden:
- je levensstijl. Beweeg je genoeg? Eet je gezond? Rook je of drink je veel alcohol?...
- je manier van denken. Vind je het leven zwaar? Of zie je altijd mogelijkheden in plaats van moeilijkheden?
- je levenservaringen. Heb je al veel meegemaakt in je leven? Had je een fijne kindertijd?
- je sociale steun. Ben je omringd door warme mensen?
- je job of bezigheden. Vind je een zinvolheid in het leven? Een doel?
- je socio-economische toestand: heb je voldoende middelen om te leven? Een dak boven je hoofd?
- je omgeving: woon je in een vervuilende of zuiver omgeving?
- enz.
Deze twee zaken (de diathese en de stress) werken op elkaar in en versterken of verzwakken elkaar.
Hoe sterker je diathese, hoe minder stress er nodig is, om ziek te worden.
En hoe sterker je weerstand tegen stress, hoe minder kans je hebt om de ziekte te ontwikkelen.
Een goed immuniteitssysteem en een goede veerkracht zijn een surplus in ons leven waar we zelf actief aan kunnen werken. Je kan met ander woorden ervoor zorgen dat je minder snel ziek wordt.
Voor een deel dus… anders heb je het model niet goed begrepen.
Zelfs al doe je alles wat nodig is om gezond te leven, dit sluit niet 100% uit dat je nooit (zwaar) ziek wordt.
Iemand een schuldgevoel aanpraten. (Beweeg je wel genoeg? Had je maar niet al die jaren moeten roken! …) is dus in mijn ogen not done.
Het zit gewoon veel complexer in elkaar.
Waar ik dus een beetje gelukkiger en gezonder van wordt, is elkaar wat vrijheid laten.
En daar, lieve lezer, ben ik een echte voorstander van!
Reactie schrijven