Als je lijdt onder een verlies, is het belangrijk dat mensen dit erkennen. Een reactie als ‘ Ja maar hij had een gezegende leeftijd’ bij een overlijden van je opa bijvoorbeeld, kan hard aankomen. Voor jou is er een leegte. Jij hebt hem je hele leven gekend en misschien hadden jullie wel een heel fijne band.
Of je huisdier komt te overlijden. Je hond of je poes waarvan je zoveel liefde kreeg. Dan is het wel fijn om medeleven te horen in plaats van ‘Het is toch maar een dier’.
Zelf zocht ik na het overlijden van mijn man, naar mensen die het ook meegemaakt hadden. Naast erkenning was er ook het troostende herkenning. ‘Die wéét dat’, dacht ik dan. ‘Die heeft er ook zo mee geworsteld. ‘
Het is zo belangrijk dat we elkaar vinden in verbinding. Zo kunnen we meer steun bieden. Ruimte geven aan wat moeilijk is.
In onze maatschappij zijn er ook vormen van verlies die blijkbaar moeilijk liggen om te erkennen. Een ex-partner bijvoorbeeld, een vriend of een ongeboren kind. Je hoort daar precies niet (lang) om te rouwen. En dat maakt het proces nu net nog moeilijker. Het kan zelfs leiden tot eenzaamheid of depressie.
Laten we wat vriendelijker zijn naar elkaar. Zonder oordeel luisteren naar iemand die het moeilijk heeft – met welk verlies ook.
Het is één van de redenen dat ik begonnen ben met een podcast over leven na verlies.
Je hoort hier verhalen van mensen die het meegemaakt hebben. Zo creëren we meer begrip. Of je kan je herkennen in één van de verhalen.
Luister even mee:
Heb je nog vragen of ook nood aan een gesprek? Neem even contact op.
Reactie schrijven